بود آیا که در میکده ها بگشا یند گره از کار فرو بسته ی ما بگشایند
اگر از بهر دل زاهد خودبین بستند دل قوی دار که از بهر خدا بگشایند
به صفای دل رندان صبوحی زدگان بس در بسته به مفتاح دعابگشایند
نامه تعزیت دختر رز بنویسید تا همه مغ بچگان زلف دو تا بگشایند
گیسوی چنگ ببرید به مرگ می ناب تا حریفان همه خون از مژه ها بگشایند
در میخانه ببستند خدایا مپسند که در خانه تزویر و ریا بگشایند
حافظ این خرقه که داری تو ببینی فردا که چه زنار ززیرش به دعا بگشایند
حافظ
از باغ می برند چراغانی ات کنند تا کاج جشن های زمستانی ات کنند
پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار تنها به این بهانه که بارانی ات کنند
یوسف!به این رها شدن از چاه دل مبند این بار می برند که زندانی ات کنند
ای گل گمان مکن به شب جشن می روی شاید به خاک مرده ای ارزانی ات کنند
یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست از نقطه ای بترس که شیطا نی ات کند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست گاهی بهانه ای است که قربانی ات کنند
فاضل نظری
من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
فارغ از خود شدم وکوس انا الحق بزدم هم چو منصور خریدار سر دارشدم
غم دلدار فکنده است به جانم شرری که به جان آمدم و شهره ی بازار شدم
در میخانه گشایید به رویم شب وروز که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم
جامه ی زهد وریا کندم و بر تن کردم خرقه ی پیر خراباتی و هشیار شدم
واعظ شهر که ازپند خود آزارم داد از دم رند می آلوده مددکار شدم
بگذارید که از بتکده یادی بکنم من که با دست بت میکده بیدارشدم
امام خمینی (ره)
گفتند یار سفرکرده باز می رسد بیش از هزار سال گذشت و خبر نشد
گفتند مستجاب می شود گر دعا کنید ما را چرا دعای فرج کارگر نشد
آقاببخش که کوچه پس کوچه های شهر از من برای آمدنت آماده ترند…..
وخدا خواست که یک عمر یعقوب نبیند شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد
تعجیل در فرج آقا صلوات
آخرین نظرات