درنا

دل من يه روز به دريا زد و رفت
پشت پا به رسم دنيا زد و رفت

پاشنه ي کفش فرارو ور کشيد
آستينِ همّتو بالا زد و رفت

حيووني ، تازگي آدم شده بود
به سرش هواي حوّا زد و رفت

دفتر گذشته ها رو پاره کرد
نامه ي فرداها رو تا زد و رفت

هواي تازه دلش مي خواست ولي
آخرش توي غبارا زد و رفت

دنبال کليد خوشبختي مي گشت
قفلي هم به روي قفلا زد و رفت

زنده ها خيلي براش کهنه بودن
خودشو تو مرده ها جا زد و رفت